Twierdza Wisłoujście to niezwykły zabytek sztuki fortyfikacji. Jej nazwa pochodzi z czasów gdy ujście Wisły znajdowało się bezpośrednio na północ od Twierdzy. Miejsce to stanowiło ważny z punktu widzenia strategicznego teren, skąd można było kontrolować ruch statków. Prawdopodobnie już za panowania książąt pomorskich znajdowała się tu strażnica.Pierwsza wzmianka o istnieniu strażnicy pochodzi jednak dopiero z połowy XIV w. Była to budowla drewniana, która często ulegała zniszczeniu. Pierwsza stała budowla fortyfikacyjna powstała po wyswobodzeniu Gdańska spod panowania krzyżackiego w roku 1454.W roku 1482 wzniesiona została murowana cylindryczna wieża, służąca do celów obronnych oraz jako latarnia morska. Na jej szczycie rozpalano ogień wskazujący statkom drogę do portu. Sama wieża nie stanowiła dostatecznej ochrony, toteż w okresie wojny polsko-krzyżackiej w latach 1519-1521 wzniesiono wokół latarni drewniane umocnienia Wokół tego rdzenia w następnych latach powstawały dalsze obiekty obronne.Szybki rozwój broni palnej, wzrost siły burzącej dział spowodował, że w latach 80 -tych XVI w. wokół wieńca na miejscu drewnianych umocnień wzniesiono czterobastionowy Fort Carre wzorowany na fortyfikacjach włoskich.Bastiony fortu posiadały kazamaty i działobitnie z których można było prowadzić ogień wzdłuż murów. Ściany bastionów wykonano z cegły, a naroża wzmocniono kamieniem.Ford Carre był otoczony nawodnioną fosą, poprzez którą prowadził wjazd wnętrza, zabezpieczony bramą oraz mostem zwodzonym. Tunel bramy poprowadzono skośnie w stosunku do osi wjazdu, aby zabezpieczyć wnętrze przed pociskami.Dla osłonięcia fortu przed bezpośrednim atakiem, wzniesiono tzw. Szaniec Wschodni. Składał się on z 5 bastionów ziemnych poprzedzonych fosą. Analogiczny szaniec Zachodni znajdował się na drugim brzegi Wisły naprzeciwko Twierdzy. Umocnienie obu szańców były stale rozbudowywane.Po I wojnie światowej Twierdza utraciła znaczenie militarne. W okresie międzywojennym pełniła funkcję bazy klubu żeglarskiego.W 1945 r. pociskami artyleryjskimi prawie całkowicie została zniszczona wieża, Wieniec, domki oficerskie oraz górne kondygnacje koszar. Nietknięte zostały tylko mury Fortu Carre. W 1959 r. Twierdza została wpisana do rejestru zabytków i rozpoczęto prace projektowe nad jej rekonstrukcją. Na zdjęciu elementy niemieckiej łodzi podwodnej U-Bot. Województwo pomorskie.
